NWN World in the Shadow

RIK

Prawdziwy przyjaciel

Do lasu poszliśmy ja i mój pan który ze mną bawi się oraz dba o mnie jak najlepiej tylko morze.
Zawsze mówił mój pieseczku ukochany choć pochodzimy lasu zwiedzimy.
Pan się nie rusza, upadł z krzykiem, krzyczał że serce pomocy.
O co chodziło czemu nie czuje ciepła już jego nie ma zapachu ani innego znaku.
Czy on umarł czy już nie żyje nie to niemożliwe.
Wiele dni tu minęło w lasku naszym a ja przy panu moim próbuje go obudzić jakoś do niego przemówić.
On się nie odezwie, lecz nigdy nie zostawię człowieka który niczym ojciec mnie przygarnął i miskę pełną jedzenia dawał za darmo.
Tak więc więzi naszej nie przełamie nawet śmierć zawsze będzie tylko pan i jego wierny pies.

Juluś Chłopak

Ja pisalem kilka razy opowiadania fantasy ale zadnego nie zaprezetuje bo to dawno i nie prawda lecz teraz pisze w miare fajne opowaidanie (wrecz mini ksiązka ) moze nie jestem najlepszym pisarzem ale zawsze moze cos fajnego wyjsc jak skoncze to na nowym temacie to zrobie zeby wszycy widzeli Smile

RIK

Dlaczego tylko ja tu pisze i nikt inny wrrr.

RIK

Dobro i miłość

Nawet w najczarniejszym sercu jest dobro i nawet kłamca mówi prawdę.
To co gra w naszej duszy zawsze będzie z nami by drogę wskazywać i ją nam jasnością pokazywać gdy w ciemności kroczymy lub gdy się bardzo boimy.
Duszy swej nie zmienimy bo nie musimy wielkością serca ją odkrywamy i pamiętamy.
Czy miłości szukamy lub radości zawsze sercem spoglądamy gdy kogoś oceniamy bo inaczej się zagubimy i ciemności nad samym sobą pogrążymy.
Zawsze sobie pomagajmy i się na wieki kochajmy o bliskich i innych ludziach nie zapominajmy.
Wzruszenia serca nie ukrywajmy tylko lepiej się poznajmy.

RIK

Jutro wraca Rik więc można już to zamknąć grał tu kiedyś (około rok czasu chyba go nie było a ja mnieszkałem u niego troszke czasu i grałem z wami w nvn więc cześć wam on raczej nie pisze wierszem ;( narazie wszystkim i wszystkie moje toga i przemuwienia wiersze można skasować jak kupie nvn to do was wruce bawiłem się wietnie z wami przez ostatni rok )

RIK

Ładne rzeczy tu wypisywałeś cieniu ale czas teras na mnie, bo widzę że psujesz mi opinie.

RIK · Wysłany: Nie 18:36, 02 Mar 2008 Temat postu:

Płacz szukających siebie.

Skaza duszy, chlebem pustki.
Ból i płacz, nic nie znaczą, lecz w nas mieszkają.
Miłość, radość, to są chwile.
Życie bólem ?.
Oczywiste, lecz w duszy są myśli prawdziwe.
Nie znam siebie, nie rozumiem.
Całe rzycie poszukuje, domu duszy mojej, tej prawdziwej.
Po co kochać, dlaczego trzeba potem płakać ?.
Kiedy odnajdę siebie, czy wtedy ma dusza poczuje się jak w niebie.
Gdzie jest miłość, jak ją znaleźć ?.
Patrzę w głąb samego siebie, pustkę widzę.
Jestem jak niepotrzebne naczynie.
Po co płakać, po co myśleć i się zastanawiać ?.
Kto rozumie, kto jeszcze te pytania w sobie czuje?.
Boga pytałem jak i swej duszy.
Odpowiedź, milczeniem, wiecznym utrapieniem.
Piękno tyle go jest dokoła a oczy ślepe.
Jak odnaleźć siebie?.
Tego nie wiem.

RIK · Wysłany: Nie 21:24, 02 Mar 2008 Temat postu:

Wybranka serca.

Oczy, w nich się zakochałem, były koloru zielonej łąki.
Nie pragnąłem ciała, chciałem tylko porozmawiać.
Uśmiech gdy gościł na jej twarzy, serce krzyczało ze szczęścia.
Pogoń za miłością ?.
Nie to było przeznaczenie, głupiec co szuka siebie, śmie mówić o miłości.
Słowa szaleńca ?, albo głupca, który kochał i cieszył się z tego.
Wszyscy przez to przechodzą, lecz co myślą jak czują ?
Raz się zakochałem, i w śród niebios z tym uczuciem się znalazłem.
Ale to minęło, choć wszystko ratować chciałem, rady nie dawałem.
Wiele dni potem z tęsknoty umierałem.
Lecz największej siły tego świata zaznałem.
Siły miłości, spełnienia, czy można nazwać to cieniem oświecenia ?.
I choć końca w miłości doznałem, płakać nie umiałem.
Ale w duszy coś się zmieniło i nigdy nie wróciło.
Miłość jest piękna, gdy ją tracimy, coś w nas umiera.

RIK · Wysłany: Pon 11:27, 03 Mar 2008 Temat postu:

Dowcip diabła

Nowy dzień, nowa nadzieja do spełnienia.
Nadzieja jest wieczna, matka głupców i przeklętych.
Życie, zawsze z nim się zmagamy, często przegrywamy.
Miłość i radość, rozkoszą człowieka ?.
Płacz i nienawiść, skutkami życia ?.
Śmierć, strachem w oczach naszych ?.
A morze to co widzimy i czujemy to tylko iluzja?.
Iluzja zbiera się nad myślami, niczym ciemna chmura.
A my ją widzimy i akceptujemy, do serca przyjmujemy, chyba się okłamujemy.
Albo to iluzji, nie ma, a życie jest niczym droga do pocałunku śmierci ?.
Paradoks życia albo dowcip diabła.

Deathlord14 · Wysłany: Pon 13:35, 03 Mar 2008 Temat postu:

Rik przecież to z neta jest lol Razz

RIK · Wysłany: Pon 15:05, 03 Mar 2008 Temat postu:

Przypominam że kopiowanie czyjeś twórczości i rozprowadzanie bez zgody autora jest zabronione.
Jeśli uważasz że powyższa twórczość nie jest moja, podaj jej autora, bądź adres z jakiej został teks pobrany.
Jeśli nie jesteś w stanie podać takich danych to nie oskarżaj autora o kopiowanie czegoś co nie należy do niego.

RIK · Wysłany: Pon 17:58, 03 Mar 2008 Temat postu:

Cienie Przeklętego

Milczą, chociaż są wszędzie.
Obserwują ale stygną w miejscu.
Ciemność ich bratem.
Cień duszy to resztki, diamentu miłości, która przepadła.
Cień zawsze przy nas by pilnować, niczym anioł się w nas chowa.
Cienie to dziecię ciemności, zrodzone z nicości.
Zapytany o to co widzę w ciemności, odpowiem, bezkres.
Bezkres to dobre słowo by opisać wszystko i nic zarazem.
Życie z cieniem siebie samego, jak je nazwać?.
Udręką, jaka zostaje gdy w cień się obracamy.
Co zobaczymy gdy na zawsze zaśniemy ?
Wszyscy się tego dowiemy.

RIK · Wysłany: Śro 21:17, 05 Mar 2008 Temat postu:

Ciężar życia

Koszmary i niepowodzenia
Nam towarzyszą, od zawsze
Czasami jest ich zbyt wiele
Byśmy mogli spokoju zaznać
Dziś prysło następne marzenie
Chyba ostatnie
Pustka w duszy się pogłębia
Miłość na zawsze odeszła
Radości nie czuje
W jeziorze smutku topie swą dusze
By zgniła, nigdy nie wróciła
Cierpienia coraz więcej
Śmiech i szczęście odeszły
Boga już nie proszę o ukojenie
Ani samego siebie
Droga udręki i czarne serce
Jak długo to się toczy
I czemu tak boli
Czy serce z mroku kiedyś się uwolni.

Gość · Wysłany: Pią 0:09, 07 Mar 2008 Temat postu:

Zeby RIK-u nie było Ci samotnie w tym temacie mam dla Ciebie chociaż prozą, lecz zawsze coś. odpowiedź. dawne to były czasy kiedy ponure myśli zagnieździły się w mej główce, lecz RIK-u oto odpowiedź-światło.

Łyk goryczy

Pewnego dnia stąd wyjdę, opuszczę ten dom. Mam nadzieję, że już wkrótce. Czy sądzicie, wy, którzy pewnie będziecie tak ciekawscy, by to czytać i tak inteligentni by rozczytać, że mam w życiu wszystko? Może i mam, i być może tego nie wykorzystuje. Jednakże, tak, tu, się, pojawia… bariera. Przecież niczego złego, nie mogę pisać ani mówić o kimkolwiek, a szczególnie o bliskich. Szkoda, ze zawiodłem na tylu płaszczyznach, szkoda, ze straciłem wszystko w co wierzyłem. Od tamtej pory moje życie stało się iluzją, ułudą, która miała uzupełniać egzystencję innych. Mógłbym tutaj napisać, co mnie wyniszcza, co straciłem czy kiedy to nastało, lecz to by wam się nie przydało do niczego. Pewnego dnia po prostu przychodzi dzień, w którym świat staje w miejscu, w którym stajesz się Bogiem sam dla siebie, w którym cała moc, którą posiadałeś, tracisz, całą nadzieję przekazujesz innym, bo Twoje życie przestaje mieć sens. Zastanawiasz się czy proste słowa mogą przywrócić Cię do życia, czy zwykła wola może uczynić z Ciebie człowieka, który kiedyś miałby się stać zupełnie normalny i ustatkowany.

RIK · Wysłany: Pią 19:13, 07 Mar 2008 Temat postu:

Piękne i prawdziwe słowa istoty ludzkiej lecz czy ktoś rozumie albo próbuje.
Tyle się dzieje a kwiat życia usycha.