NWN World in the Shadow

witia1

Postanowiłem jeszcze coś naskrobać narazie nie zobaczycie Def na serwerze ale może i o tym pomyśle narazie możecie poczytać xD

- Def... *elfka popatrzyła na towarzyszkę przez chwilę* Jak długo jeszcze będziemy uciekać? Nie wygląda na to by pogoń miała się im znudzić.
- Nie wiem, naprawdę nie wiem ale są niedaleko a połowa naszego oddziału jest ranna, ty z resztą też. Gdyby nie towarzyszył im mag nie obawiała bym się walki.
- Waśnie sama to widzisz może czas coś postanowić. Maga nie namówimy by zaprzestał pogoni ale wy... wy możecie uciec.
*Deleforiel zmierzyła elfkę zminym wzrokiem* - Nawet tego nie mów, nie pozwolimy by was złapali, przynajmniej ja nie zamierzam nikogo zostawić.
- Pomyśl chwile nad tym, jeśli weźmiesz tych którzy mogą biec najdalej jutro zgubicie pogoń, choć część umknie.
- Jak mówiłam nie mam zamiaru nikogo zostawić, jeśli ktoś uważa, że to dobra myśl niech idzie ale ja się nie rusze bez was, nie wydam też takiego rozkazu. Z resztą już wchodzą na polankę. *odwróciła się i podeszła do reszty elfów* Każdy kto ma siłę niech przygotuje się na skraju lasu, ci którzy nie mogą niech wejdą głębiej w las, choć nie wiem czy tym razem uda się nam uciec, zdaje się to nasza ostatnia walka.
Elfi oddział pospiesznie kończył przygotowania do starcia, gdy nagle uderzyła w nich kula ognia zabijając trójkę z nich.
-Do broni i uważajcie na maga! Strzelajcie bez rozkazu jak tylko dojdą do połowy polanki.
Po kilku uderzeniach serca zagrały cięciwy a w kierunku zbliżających się ludzi poleciało kilkanaście strzał. Jednak tuż przed nacierającymi ludźmi odbiły się od niewidzialnej przeszkody.
- Przeklęta magia! Niech dostanę w ręce tego czarodzieja...
- Obawiam się Quelio, że nie będziemy mieć takiej szansy *Deleforiel odparła ponuro*
Ludzie byli już kilkadziesiąt kroków od granicy lasu gdy zatrzymali się i sięgnęli po kusze.
- Sami są chronieni magią a nas chcą wystrzelać...kryjcie się między drzewami i przygotujcie do walki w zwarciu łuki tu są na nic.
Gdy pierwsza seria grotów poszybowała w ich kierunku polana stała się jaśniejsza od księżycowego światła a gdzieś niedaleko zagrały rogi.
- Jeszcze tylko nam tu psów brakuje i całkiem poczuje się jak zaszczute zwierze *szepneła Quelio*
- To nie oni grają, popatrz na drugi koniec polany.
W polu widzenia pojawiło się kilkanaście elfek o czarnej skórze i białych włosach z rozświetlonymi od promieni księżyca mieczami.
- Tylko tego jeszcze brakowało, nawet jeśli nie zabiją nas ludzie to jeszcze mamy na karku drowy. Ale zdaje się tylko nimi trzeba się martwić ludzie ich jeszcze nie dostrzegli, zdaje się nieświadomie nam... *nagle Deleforiel poczuła uderzenie gorąca, później lot a następnie uderzenie w coś, następnie utraciła świadomość*

***************************************************************************
- Chyba się budzi *usłyszała gdy otworzyła oczy* jak się czujesz, coś cię boli?
Mówiąca to była jedna z mrocznych elfek za nią stało ich jeszcze kilka.
Deleforiel w pierwszej chwili nie mogła uwierzyć swym oczom, w następnej ręka odruchowo chwyciła nóż który zwykła nosić w cholewie buta. Zerwała się z siennika, jednak ciało odmówiło jej posłuszeństwa i upadła na ziemię wypuszczając broń. Jedna z drowek w komnacie podbiegła by ją podnieść i położyć na posłaniu.
- Spokojnie nic ci nie grozi, broń nie będzie teraz potrzebna bardziej przyda ci się odpoczynek, leż spokojnie a siły szybciej ci wrócą.
***************************************************************************
Gdy ponownie się obudziła na jej łóżku siedziała Quelio.
- Uhh...miałam straszny sen...najpierw bitwa w lesie...a później drowy...zaraz gdzie my jesteśmy?
- Def... cieszę się że z tobą już lepiej. Możesz usiąść?
- Nie zmieniaj tematu co tu się dzieje?!
- Def, to co pamiętasz nie było snem
- Ale...
- Cztery dni temu starliśmy się z polującymi na nas łowcami niewolników, przeżyłyśmy tylko my dwie. Niestety pomoc nadeszła zbyt późno.
Do pomieszczenia weszła drowka o długich włosach spiętych w warkocz.
- Jak się czujesz *powiedziała podchodząc do łóżka*
- Zaraz co tu się dzieje?!
- Spokojnie nic złego *Quelio położyła rękę na ramieniu elfki* drowy też ci się nie przyśniły, one nas uratowały.
- Uratowały?!
- Tak...właściwie był to zbieg okoliczności tak naprawdę polowałyśmy na waszych prześladowców, ale niestety przybyłyśmy nieco za późno tylko was dwie udało się ocalić.
- Kim wy jesteście?
- Ja jestem Rikea i jestem kapłanką Eliestrae, tak jak reszta drowów i nie tylko, w tej osadzie jesteśmy wyznawcami Mrocznej Panny.
- Eliestrae?... Coś kiedyś słyszałam o was
- Nie czas na takie rozmowy wiedz jedynie że ani tobie ani Quelio nic nie grozi z naszej strony. Możecie zostać tu tak długo jak zechcecie, gdy wydobrzejesz to będziemy mogły pomówić o naszej wierze jeśli zechcesz.
Drowka odwróciła się i wyszła z pomieszczenia.
- Oni naprawde nas uratowali, a Rikea uratowała tobie życie bez pomocy jejoraz łaski jej bogini nie przeżyła byś.
Deleforiel opadła na poduszkę.
- To wszystko jest takie...takie dziwne, nigdy wcześniej nie spotkałam się z dobrym drowem. Właściwie nigdy wcześniej nie widziałam drowa pamiętam jedynie opowieści z lat młodości.
- Nie myśl tyle o tym one naprawdę nam pomogły.
***************************************************************************
Kilka miesięcy później.
- Delefioriel, podejdź tu do mnie.
- Def, wole jak tak mnie wołają *elfka uśmiechnęła się*
- Wybacz, może w końcu zapamiętam. Chciałam pomówić o tym co planujesz
Jesteś z nami już dość długo, a niewiele mówisz o swych planach. Sporo masz za sobą, wiem że musi ci być ciężko ale życie idzie dalej.
- Myślałam by zostać tu wśród was...nie chcę, nie potrafiła bym wrócić do Lśniących Drzew, nie po tym co się stało.
- Nie bierz winy za ich śmierć na siebie *Rikea powiedziała łagodnie* to handlarze niewolnikami ich zabili nie ty, nie wynikało to z twej złej woli czy twoich działań.
- Wiem... ale nie potrafię nad tym przejść tak do porządku dziennego, a jeśli wrócę co dzień będę widzieć rodziny tych którzy nie żyją, nie potrafiła bym...
- Rozumiem, jeśli tego naprawdę chcesz, to zostań... wiem że Eliestrae stała się bliska twemu sercu przez ten czas, a i nas ucieszy twa obecność.
***************************************************************************
- Wzywałaś mnie Rikea?
- Tak, sprawa jest dość pilna utraciliśmy kontakt z grupą naszych sióstr w okolicach Acheron. Zaginęła także dwójka która miała ustalić coś o ich zniknięciu.
- Czy chcesz bym wyruszyła? Rano mogę być gotowa do drogi.
- Tak, dziękuje, że to rozumiesz.
- Były siostrami tak samo mi jak i tobie, a myślę że mi będzie łatwiej nie dać się rozszyfrować, dziki elf mniej rzuca się w oczy jednak niż mroczny. Postaram się je odnaleźć.
- Nie wiele mogę ci poradzić jednak nie rób nic pochopnie, proszę nie chcę by i tobie coś się stało.
- Napiszę jak tylko coś ustalę, nie martw się wrócę cała i dowiem się co tam zaszło. Rano wyruszę.
***************************************************************************

Kebur

długie, ciekawe, chronologicznie... przedstawione tak jak chyba wszytskie Twoje opowiadania Smile

całkiem niezłe
nie umeiim tak komentować jak Justyna ;P

Justyna

DOBRA - na samym początku chcę powiedzieć, że mi się podoba to co Witia stworzyłeś, bo jest spójne, logiczne, bo pomysł jest ok, bo jak ktos chcę, to się popatrzy w tym pewnej głębi, jednym słowem - fajne.

ale nie byłambym sobą, gdybym sie nie doczepiła Very Happy

witia1

Justa co do komentowania, to z interpunkcją masz racje. Ale jeśli chodzi o osnowę fabularną to niestety troszke piszesz o rzeczach o jakich nie masz pojęcia Razz

Ot chodźby wypowiedź o drowach, w Faerunie każdy wie kim jest drow ( nawet w regionach nie mających styczności z podmrokiem ). A co do sposobu mówienia, cóż to są elfy nie ludzie a te zwykle są nieco oderwane od rzeczywistości, więc kto je wie jak mówią nawet w chwili zagorżenia Razz

Justyna

Hihihi, ależ oczywiście Smile

Ale tu nie chodzi o to, żebyś się usprawiedliwiał Witia Smile

Zwracam uwagę, że jak chcesz wprowadzić dynamikę sytuacji zagrożenia to automatycznie skracasz wypowiedzi postaci i tyle. To jest reguła. Jasne, można łamać reguły, ale też pamietaj, że reguły nie biora się z nikąd Wink

Co do Drowów - pewnie, że wszyscy wiedzą. Ale tylko stary wyga, który nie raz z nimi walczył może sobie pozwolić na komentarz w stylu "No szlag, jeszcze tylko tego nam brakowało, żeby nas od tyłu zaszły drowy."
Jak ktoś o owych drowach "słyszał jedyie z opowieści" oraz "nigdy nie widział drowa" to na widok jednego, znanego z opowieści okrutnika jest spraliżowany przez strach, a jeśli nawet nie, to przynajmniej traci pewność śiebie, a już na pewno nie jest w nastroju do dowcipkowania.
Tekst w stylu "Jeszcze nam tylko drowów brakowało" sugeruje, że mamy do czynienia z doświadczonym elfem, a tekst "nigdy nie spotkałam drowa" każe myśleć, że oto mamy przed sobą żółtodzioba. Jasne, czepiam się detali mocno - ale tak to już jest ze mną ;P

Co do tego, że nie wiesz, jak się zachowują elfy w sytuacjach zagrożenia - powiem Ci, kto wie - TY. więc jak piszesz takie długie wpowiedzi i robisz to DLATEGO że elfy są oderwane od rzeczywostości, to zawsze możesz napisać o tym, dlaczego tak mówią, żeby i czytelnik to wiedział Smile

Mało tekstu, dużo informacji Witia.

Chyba siądę so pisania znowu, żebyś mógł się odegrać za te moje pouczenia wszystkie, bo mnie znielubisz zaraz za moje bezczelne gadanie... Wink

Pozdrawiam

Justaa